دوستان و یاران عزیز
آنچه بار ها در جلسات ما مطرح شده و مورد بحث قرار گرفته است اصالت انسانی و انسان محوری است. ما سبحانی اعظم شانی! حال ذهن جستجوگر، سوالی ظریف و اساسی را می تواند بجوید و آن این است که آیا پذیرفتن اصالت انسانی به معنای اختیار کامل آدمی بوده و نفی هرگونه تقدیر و جبر است؟ آیا مفاهیم قضا و قدر و یا سرنوشت، با معنا و تعریف جدیدی می توانند در کنار پذیرش اصالت انسانی وجودیت داشته باشند؟ در این جلسه و جلسات بعدی پیرامون این موضوع بحث و گفتگو داشته و دیدگاه مولانا و سایر اندیشمندان را مورد بررسی قرار می دهیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر